Veiligheid; het veilig zijn. Veilig zijn in je omgeving, met de mensen om je heen. Maar voel je je echt veilig? Veilig in jezelf, met jezelf, bij jezelf.
Veiligheid is een stuk wat de laatste tijd steeds meer mijn eigen aandacht vraagt. Want was is echt veilig zijn? En hoe veilig voel ik mij in mezelf?
Na jarenlang van innerlijk werk te hebben gedaan, en altijd maar denken dat ik zo diep mogelijk moest om al het trauma op te lossen heb ik op de harde manier geleerd dat mijn lichaam nog steeds in een stress response zat, als ik rust wilde nemen merkte ik vaak nog dat mijn spieren gespannen waren en mijn adem heel hoog zat. Dus al was ik moe, echt rusten lukte niet..
Mijn lichaam bleef aan staan, en zo merk ik ook bij veel andere dat het lichaam altijd maar aan blijft staan. Ons lichaam is al op jonge leeftijd gaan leren dat aan staan een vorm van veiligheid is, zeker na trauma is ons lichaam constant aan het scannen of we veilig zijn, want dat is de basis van ons bestaan; we willen niet liever dan veilig zijn, want dat zorgt ervoor dat we overleven.
Als je ook maar enige vorm van trauma, klein of groot, mee gemaakt hebt in je leven. En dat kan van alles zijn, van als klein jongetje of meisje horen dat je je groot moet houden (terwijl je nog niet groot bent) terwijl je tranen wilde stromen, dat je normaal moest doen als je boos wilde zijn. Allemaal imprints die jij aanzag voor jouw waarheid, want in de belevingswereld van een kind is alles wat de ouders zeggen de waarheid. Dus zo leerde jij je tranen weg te stoppen, je boosheid te onderdrukken. Alles om maar het perfecte kind te zijn, want als je doet wat je ouders als perfect zien dan ben je veilig, want in jouw veiligheid was je afhankelijk van je ouders.
Maar ondertussen kon jij de emoties niet uiten, je werd gestopt op het moment dat jij je emoties wilde laten stromen en deze emoties moesten ergens heen dus zetten ze zich vast in jouw lichaam. Maar doordat jij de stroom van emoties niet af kon maken zette ook iets in jouw lichaam zich vast, je systeem zette zich vast.
Daarom is het zo belangrijk om met innerlijk werk te leren om veiligheid in jezelf terug te vinden, je lichaam tot rust te laten komen. Diepe processen zijn mooi, maar als je niet leert om jezelf weer terug te laten keren in veiligheid, dan blijft je lichaam in stress response leven.
Probeer iedere dag even een paar minuten met jezelf te zitten, je zintuigen zijn werk te laten doen, de omgeving in je op te nemen en te laten voelen dat je lichaam veilig is. Hou je eigen handen vast, wrijf over je lichaam om echt te voelen dat je aanwezig bent. Dit kunnen zowel simpele als onmogelijke opdrachten lijken, maar het is een eerste stap naar veiligheid in jezelf.
Comments