Ik wil je uitnodigen jezelf in de spiegel aan te kijken.
Kijk naar jezelf alsof je naar iemand anders kijkt. Vanuit een ander perspectief.
Met empathie, zonder kritisch te zijn. En geef het de tijd, heb geduld, houd dit een paar minuten vol.
Kijk in de diepte van haar ogen. Kijk haar ziel in. Of lees zijn ogen.
Kun je de emotie zien? Of kun je zien wat hij in de spiegel nodig heeft? Misschien kun je uitspraken doen om de persoon die je in de spiegel ziet veilig te laten voelen.
"Je bent veilig"
"Ik draag je"
"Het is oké"
We kijken vaak genoeg in de spiegel, maar vaak kijken we naar ons haar, ons make up, onze huid, enkel vluchtig in onze ogen.
We ontwijken onszelf. We ontwijken diep oogcontact. We ontwijken diepte.
Hoe moeten we onszelf dan kennen?
Hoe kunnen we in onze kracht staan, als we onszelf daar niet de ruimte voor geven?
Hoe kunnen we ons gezien voelen, als we onszelf niet aan willen kijken?
Hoe kunnen we ons veilig voelen, als we niet écht naar onszelf durven?
Je ogen zijn de ramen van jouw ziel.
Maak kennis met jezelf.
